Hitsugi no Chaika

Dlaczego ja to miałem w planuje tak długo! Chyba muszę się przerzucić na te serie które odkładam bo póki co, każda daje mi sporo frajdy! Opis mnie średnio intrygował, ale jak już zacząłem oglądać to po pierwszym odcinku nie mogłem się oderwać! Może to przez moją słabość do twardych antybohaterów albo dlatego, że było to fantazy nie w formie isekaja. Świat jest ciekawie zaprojektowany, spójny i mimo, że na jego opis nie poświęcano zbyt wiele czasu jestem zaskoczony jak wiele o tym świecie przekazano, o polityce, sytuacji ludzi. Niejedna seria nie była w stanie tyle przedstawić. Postacie, to postacie klasyczne, aczkolwiek dają radę. Toru były sabotażysta nie potrafiący sobie znaleźć miejsca po wojnie, początkowo wydaje się być typowym łamagą za którego wszystko robi i broni siostra. Ale okazuje się być badassem którego wiecznie nie musi ratować jakaś dziewczyna (jak to nie raz anime ma w zwyczaju) antybohater którego cele nie są święte, nie boi się używać umysłu a i walki się nie boi. Szkoda, że z czasem jego antybohaterskość [spoiler]urosła bardziej do miłości do pani Trabant, a jego cel “znowu wojna, dla mnie spoko” poszedł w zapomnienie.[/spoiler] Akari, siostra MC, początkowo wydaje się, że przewyższa toru pod każdym względem, również badass, choć nie trudzi się myśleniem, trochę szkoda, że [spoiler]z czasem zbyt duży nacisk położono na jej brocon (oczywiście jak się okazuje, nie jest jej bratem tylko razem się wychowali) który z jakiegoś powodu Toru mimo lat nie zauważa, mimo że jest to tak wylewne iż ślepy by zauważył.[/spoiler] W walce jest posłuszna, nie wyskakuje z dziwnymi pomysłami. Musze przyznać, że bardzo przyjemnie mi się oglądało jak Toru i Akari zaczynali walczyć, świetnie sobie radzą w pojedynkę a razem byli genialni. Do głównego zespołu dołączyła też Fredrica, ale w jej przypadku [spoiler]to był taki, jak się czegoś nie da rozwiązać umiejętnościami Toru i Akari, to się pojawia ona.[/spoiler] Z osobowości też nie specjalna, myślę, że postać była mało przemyślana. Na koniec zostawiłem tytułową Chaikę, której początkowy “akcent” i dizajn mnie bardzo zaskoczył, a co najlepsze okazały się całkowicie spójne co tylko mnie ucieszyło. Niektórych może irytować jej skrajna naiwność i nie raz jej głupota. Inni bohaterowie, to też nie specjalny wylew kreatywności, zespół Gillette nie był jakiś specjalnie ciekawy, choć ich pościg za nimi był całkiem udany . Fabularnie spisuje się bardzo dobrze, ma ustaloną fabułę i się jej trzyma, nie próbuje wrzucać nam co chwila fillerów albo pobocznych historii, wszystko stara się trzymać głównej linii fabularnej. Cieszy mnie też to, że jest tu faktycznie podróż, nie jest to ciągłe wracanie do tzw.bazy [spoiler]chyba, że ich auto za to uznać,[/spoiler] gdzie planują nowy wypad. Bohaterowie mają cele nie do końca święte, nie chodzi o kolejne ratowanie świata, nawet przeciwnie, dla kasy, a może [spoiler]wojna wybuchnie znowu i będzie co robić.[/spoiler] W środku seria się trochę psuje, aby na koniec (10 odcinek) zerwać się świetnie. Żarty? Były niezłe momenty, ale niektóre dowcipy były średnie a inne zbyt często powtarzane [spoiler]jak w.w brocon[/spoiler] . Walki były świetne, to nie było kolejne “zabił pół armii i nie zachlapał sobie koszuli” albo darcie się przez 20 minut a bohater ma niby 1 hp. Była pokazana przepaść, w czasie gdy z jednymi sobie radzili z innymi mieli już problemy. Do tego, seria nie boi się ukazać brutalności która nie jest przerysowana ani usilnie przeciągana. Muzyka, opening i ending to coś wspaniałego. Animacja. No, trochę zawodzi. Kolorystycznie jest bardzo jednolicie, przez co miałem wrażenie jakby to anime było z nawet z wczesnych lat 2000. Jak ktoś chce serie gdzie główny MC nie jest ostatnią cipą albo największym OP z wątkami antybohaterkimi i podróżą z nawet ciekawą intrygą, to zapraszam. 8/10 dałbym więcej gdyby nie kilka wad.