Kill la Kill

Czyste szaleństwo surrealizmu, która wydaje się, że będzie typową bijatyką z nabijaniem leveli i parciu do przodu w imię zemsty przy użyciu narzędzi, które w rzeczywistości można znaleźć w plecaku przeciętnego japońskiego ucznia, a z czasem okazała się być historią od początku do końca przemyślaną w każdym aspekcie, z historią która z czasem jest tylko lepsza i cały świat jest zbudowany wokół niej. Anime już zaczyna obiecująca, świat jest brutalny, szkoła wręcz sama z zaczyna lekcją o Hitlerze, szybko poznajemy co jak działa, co ma znaczenie i wchodzi na scenę główna bohaterka oraz antagonistka. Ryuuko Matoi to nie kolejna anime-chłopczyca, która skrycie marzy tylko o miłości i ubiera sukienki jak nikt nie patrzy, nie, jest delikwentka z krwi i kości, pyskata, twarda i nie boi się przywalić oraz oberwać, pragnie tylko zemsty za śmierć ojca. Postać nie do zatrzymania, bazująca jedynie na swojej silę i wytrwałości. Szybko jednak przywołują ją do porządku, przynajmniej do momentu jak zdobywa moc w postaci “gadającego mundurka” i przy pomocy jednego ostrza nożyczek walczy z faszyzmem samorządu uczniowskiego… nie, tego się nie da opisać by nie brzmiało to głupio, ale co najlepsze, to działa! Anime zaczyna silną groteską, czarną komedią, fanserwis wali co chwile (co w przeciwieństwie do innych serii, jest poprowadzone fabularnie), brutalność też jest tu i z czasem jest jej coraz więcej. Seria jest genialnie poprowadzona wizualnie, wiele wyolbrzymień nadaje tej serii klimatu, jest on obrazoburczy, gra świateł, barw, świetnie tworzy klimat. Wielu twierdzi, że twórcy wznieśli się na wyżyny kreatywności przez niski budżet, moim zdaniem od początku planowali takim klimatem tą serie prowadzić. Fabularnie świetnie współgra, początkowo, intryguje swoimi pomysłami na siebie, nie raz wątki i postępowania są przewidywalne, jednak zdarzają się perły które wyrywają, a co najlepsze, są one jednymi z najważniejszych elementów fabuły. Szczególnie ostatnie zwroty akcji bywały niesamowite. A finał, świetny. Ryuuko Matoi od początku do końca, nie wychodzi ze swojej roli chłopczycy-delikwentki, nie mniej sama też uczy się pewnych rzeczy przez co jej postać nie stoi w miejscu. Tak samo jest z Satsuki Kiryuuin, która jest naprawdę świetną postacią pod każdym względem. Świetnie napisana, charyzmatyczna, nie bojąca się walki, i do końca wierna swojemu celowi, który [spoiler]wbrew początkowym założeniom, okazuje się być znacznie inny. I podobnie jak Matoi, z czasem uczy się, że powinna zaufać innym, nie bazować tylko na sobie. [/spoiler] Co do innych postaci, to również do końca serii, mieli swoje role, praktycznie każda ważniejsza postać dla serii. Postać z jaką miałem problem to Mako, początkowo mnie bardzo śmieszyła, jednak pod koniec zaczynałem dostrzegać, że 90% jej dowcipów bazuje na tym samym motywie, co przestawało cieszyć. Po za tym, jest świetnie. Świetna gra Ryuuko Matoi vs Satsuki Kiryuuin oraz [spoiler]ich późniejsza współpraca. Świetna relacja.[/spoiler] Akcje są genialne, od początku serwują się świetnie a później jest tylko lepiej. To trzeba zobaczyć. I tu opisze największego aktora serii, którego nie widać… muzyka! To coś pięknego! Te połączenia różnych stylów muzycznych, przenikających się w odpowiednim momencie było tak świetnie poprowadzone, że sam zacząłem się wsłuchiwać w soundtrack tej serii, motywy przewodnie bohaterów (szczególnie protagonistki) oraz opening i ending, ładują niesamowicie emocjami. No ale się tak podniecam, ale seria ma też swoje wady. Niestety, ale gdzieś przed połową serii, wkrada się stagnacja, fabuła prawie stoi w miejscu. Mimo świetnie poprowadzonej narracji, też nie raz postacie musiały tłumaczyć co się dzieje na ekranie czego bardzo nie lubię. Problemem może też być sam motyw przewodni fanserwisu. Jest tu dużo golizny, choć nie jako “wypad na plaże itd.”, jednym to może przeszkadzać, mi osobiście nie przeszkadzał a jak współgrało z fabułą to był koks (i to też może niektórych odrzucić). Anime jest naprawdę świetne, prosta, ale za to przemyślana fabuła od początku do końca, klimat, groteska, dobrze wyglądające walki do końca powiększając skale, genialnie zbudowane główne postacie, muzyka będąca jedną z najlepszych jakie słyszałem w anime. Daje do ulubionych i 9/10.