3D Kanojo: Real Girl

Na początku napisze “WOW”. Bardzo doceniłem w tym anime podejście psychologiczne do relacji między bohaterami, jak i tym, jak bohaterowie się zachowują. To było dla mnie coś jak na anime i ogólnie seriale niespotykanego. Czemu? Bo było takie autentyczne. W większości serii, główna bohaterka latałaby za chłopakiem aby dowiedzieć się co robi… tutaj nie “ufam mu”… I to jeden z przykładów tego, jak sytuacje typowe, są przedstawione w niespotykany aczkolwiek są bliskie każdemu. Bardzo mi się podobały te rozmyślenia głównego bohatera, nie wiemy co myśli jego dziewczyna, przez co sami nie wiemy co sobie w myślach doradzić. Nie raz wiedziałem komentarze typu “no powiedz to jej”, “jej oto chodzi”, bo wiedzieliśmy co ona myśli, tutaj tak nie jest, jest zagadką, bo przecież, nikt nikomu w głowie nie siedzi. Bohaterowie są bardzo dobrze napisani, na szóstkę z minusem. Popełniają błędy z których nie do końca wychodzą, dobrym przykładem jest Ishiono, [spoiler]która co jakiś czas gnije z toksycznymi chłopakami. Chciałem by jednak podobnie jak Tsutsui, wyszła ze swych problemów towarzyskich. Może później jej się uda.[/spoiler] Itou, [spoiler]sympatyczny i ciepły dla wszystkich. Zawsze na pierwszym miejscu ktoś, a nie on. Mimo to, i tak tylko Tsutsui był jego przyjacielem. Brutalne… ale prawdziwe. Podobało mi się to, że mimo iż raczej dziewczyn nie lubił za to co mu robiły, to nie był typowym mizoginem. Ale faktycznie zranioną osobą, która woli się trzymać z dala od tych co go krzywdziły. A tego typu wątki przez autorów są zazwyczaj usprawiedliwiane do granic możliwości, zazwyczaj tym “że nie widziały, że krzywdzą” lub “śmiały się tak jak zawsze”. [/spoiler] Jest też Ayado [spoiler]która jest bardzo podobna do Itou. Stereotypowa szara myszka, ale nie staje się na końcu seksbombą. Co dodaje tej postaci kolejny już raz realności. Podobał mi się wątek ItouXAyado. Powoli coś się tli, nie wiadomo czy na pewno… Po raz kolejny autorzy zaserwowali nam to, że nie wiemy co myśli Ayado o Itou. O Tsutsui wiedzieliśmy, a Itou nie. Bardzo fajnie to zrobili.[/spoiler] Jeszcze oczywiście Tsutsui i Igarashi, po pierwsze, można się w Tsutsui wczuć, jego rozmyślania, podejście… bardzo mi się to w tym anime podoba, bardzo. Bardzo często myślał tak, (jakby to określić) tak jak widzowie. Wydaje mi się, że sam widz postąpiłby na jego miejscu tak samo. Igarashi to mistrzostwo, nie wiemy co myśli, jest tajemnicza… Przyczepie się do postaci nowego kolegi[spoiler] który wrobił go w lolicona. Nie wierze, że potem się z nimi bujał jak gdyby nigdy nic… Wprawdzie nie byłbym za tym, aby zamiast niego był jakiś kolejny Otaku, ale bardziej do tej paczki pasowałby kolejny indywidualista, który ma jakiś problem tak jak reszta bohaterów.[/spoiler] Bardzo się rozpisałem nad osobowościami, bo dzięki temu dałem anime 8/10. Reszta, trochę kuleje. Gdyby nie te osobowości i ich podejście, fabuła byłaby kolejnym romansikiem który zostanie zapomniany szybciej niż jak się obejrzało ostatni odcinek. Kreska, szczególnie w odcinku 11, nie jest specjalna, ale potrafili oddać uczucia na twarzach w poważniejszych momentach. Humor był, muzyka w miarę. Dałbym 9/10… ale po za tymi słabymi żaczami, było kilka słabych momentów fabularnych. Jak choćby [spoiler]cała afera z loliconem.[/spoiler] Gdy czytałem opis, spodziewałem się raczej powtórki z Hajimete no Gal… ale dostałem coś zupełnie innego. W końcu jakiś romans anime który [spoiler]kończy się romantyczną sceną bez dodawania komediowych wstawek. Nie wiem czy będzie sezon 2, ale jakby był… w końcu to 2-3 miesiące minęły, to nie spodziewam się wesołego zakończenia. Raczej Igarashi i ten szpital… mają coś na rzeczy.[/spoiler]