Big Order

10 odcinkowa seria która, o dziwo, jest pełną historią. Czy to jednak dobrze? Zacznę od tego, iż widać, że seria jest pisana przez autora Mirai Nikki. Widać to mocno przez m.in. niepatyczkowanie się z brutalnością i niestety przez postacie. Bohaterowie moim zdaniem są słabym elementem tego anime. Eiji to taki Yuki z większymi jajami i bez tych dziwnych zachowań, akurat tu mam dobre zdanie, to w tej postaci mi się dość podobało, że ma swój cel i niesie jakieś brzemię. Projekt postaci standardowy tak jak i cechy jego osobowości. A Rin, taka Yuno ale bardziej chce go [spoiler]zabić, ni jeżeli chronić.[/spoiler] Różowo-włosa [spoiler]niezniszczalna zabójczyni, która umarła na kilka sposobów i też nie raz oberwała, czyli norma jak na postać co ma być niezniszczalna.[/spoiler] Jest szalona i twarda, początkowa zmuszona relacja z Eijim wyglądała bardzo ciekawie, ale jak doszedł [spoiler]romans, to wydawał mi się bardzo na siłę. Myślała, że gość zabił jej rodziców i połowę świata a ta zaczyna się w nim podkochiwać?… Pod koniec jak już było wiadomo, to co innego ale nie przed!!! Równie głupie jak wtedy gry Yuki wybaczył ojcu, tak poprostu, ze zabił matkę.[/spoiler] Sena była taką typową młodszą siostrą, dawała głównemu bohaterowi siłę by dla niej się starał. Ciężko ją rozgryźć bo raz jest totalnie nieporadna a potem cwana aby potem znów być nieporadna a na końcu [spoiler]yandere-sis która zabije się dla brata i zabije brata by bratu było dobrze[/spoiler]. Bohaterów jest dużo, ZA DUŻO jak na tak krótką serie. Przez co wszyscy są poznawani w biegu na szybko. Jest Iyo co przewiduje przyszłość i [spoiler]zakochuje się w głównym bohaterze, zachodzi w ciąże po złapaniu za “królicze uszy”, potem niby rodzi ale gdzie jest dziecko… o, i jest nawet czas na to by go gwałciła.[/spoiler] Jest ta czarna przypakowana Kagekiyo która pojawia się na początku, znika i nagle wraca na końcu. Miko która znika tak szybko, że prawie nie zauważyłem. Yoshitsune którego z tej całej grupy Orderów to chyba najlepiej poznałem, aczkolwiek do końca nie wiedziałem gdzie są jego granice. Fran, który kontroluje czas. Gennai, którego motywy tylko i wyłącznie na końcu poznajemy. Daisy… I jest ważnych dla fabuły postaci, cała ARMIA! Widać, że manga pisana na coś dłuższego, w końcu ta manga ma 56 rozdziałów a Mirai Nikki mające 24 odcinki ma ich 61. Mało tego, te ich moce, co są głównym wątkiem a serii, tylko moc Rin i Fran poznajemy w miarę całkowicie, inne to co chwila, “tego nie może, to może, jeszcze tak umie…”. Trzeba oglądać bardzo uważnie bo jak się przegapi to może być duży problem z odbiorem. Sama fabuła ku zdziwieniu, trzyma się kupy, ale narracyjnie leży totalnie, nie wiem co za geniusze uznali, że można tak dużo zmieścić w 10 odcinków, wszystko na szybko nie idzie odczuć klimatu i postaci to bez krojenia takich mało znaczących wstawek! Czy chciano się wybić na samym “na podstawie mangi twórcy Mirrai Nikki”? Komedia też nie za bardzo pasowała do tej serii. Muzyka w miarę. Akcje lecą szybciutko, ale ich odbiór rozwala fakt, że właśnie nie wiadomo co dany order jeszcze może a co się nagle okaże, że nie może [spoiler]główny bohater może dominować nad powietrzem i grawitacją ale woda już nie!!![/spoiler]. Autor miał pomysł ale za dużo pomysłów zostało mu po Mirrai Nikki. Szkoda, bardziej przemyślana i dłuższa historia wyglądałaby znacznie lepiej. Tak jest zaledwie 4/10.