Boku no Kokoro no Yabai Yatsu

Ci co odpuszczają po dziwnym początku, nie wiedzą co tracą. Anime opowiada o Kyotaro Ichikawa, który jest aspołeczny i ma manie na punkcie morderstw, i ma konkretny cel... ekstrawertyczną i uroczą Annę Yamadę. Z takim startem wiele dobrego się spodziewać nie da, ale fabuła skręca niesamowicie! Powoli, subtelnie i bardzo przekonywująco powoli zmienia swoją narracje, Ichikawa zaczyna odkrywać swoje prawdziwe uczucia a Anna, nawet na chwile nie wiemy o czym naprawdę myśli, anime prezentuje nam tylko pogląd protagonisty, innych rzeczy można się tylko domyślać. I to jest duży plus tej serii, narracja jest bardzo przejrzysta i widać stopniowe przemiany, nie jest to nagła zmiana na potrzebę autora. Trudno tu coś pisać o historii gdyż jakiekolwiek wspomnienie, równa się spojlerą, to samo o bohaterach, bo ich rozwój i postęp zależy mocno od historii i to oni ją napędzają. Do samego końca anime sobie bardzo dobrze radzi. Ichikawa przedawniony jest jako aspołeczny, ale z czasem wychodzi coraz więcej jego cech, jak choćby, że w sumie jest całkiem inteligentny, że choć jest na uboczu to jednak chce przyjaźni, próbuje poznać samego siebie i to co się z nim dzieje, w końcu to gimnazjalista. Anna choć początkowo wydaje się mieć prosty charakter, to z biegiem czasu jest coraz bardziej skomplikowana. Niby jest bardzo dziecinna i ciągle je słodkości, ale też zajmuje się na poważnie modelingiem, będąc gimnazjalistką (i patrząc się na jej wygląd, wzrost i figurę nie ma co się dziwić), z jednej strony wylewna ale ani razu dosłownie nie mówi się widzowi co myśli i co chce. A reszta postaci również nie są prostymi archetypami, za każdym się coś skrywa, choćby siostra protagonisty która nie zachowuje się jak typowa siostra anime... Jest co zachwalać i wszystko to wypada bardzo dobrze. Jedynie może wspomnę o tytułowej dwójce która to... na jakoś nie widzę tego, by wysoka, piękna i ekstrawertyczna dziewczyna zainteresowała się, niskim, przeciętnym, aspołecznym i wycofanym chłopakiem. Acz, może się doczekamy, byle się nie okazało jakąś kliszą, że kiedyś ją uratował itd. Mimo to, ich relacja wydaj się być bardzo realna. Animacja jest piękna, muzyka cudowna, romans jest romantyczny i emocjonalny, cos co coraz częściej brakuje romansom w anime. Ode mnie 9/10.

Bardzo fajne :)

Kolokwialnie mówiąc, wchuj miłe zaskoczenie, szczególnie po porzuceniu przed tym tytułem paru innych do bólu generycznych i sztampowych syfów tego sezonu... bez zbędnego rozpisywania się, subiektywnie daję 10/10, co u mnie aktualnie po obejrzeniu setek tytułów, rzadko się zdarza.

Już miałem to porzucić ,ale dotrwałem czekam na 2 sezon. 8/10

Początek był taki sobie - niski, drobny i wycofany protag o mentalności zakompleksionego hikikomori nie przyciągał za bardzo. Kompletnym dla niego przeciwieństwem jest Anna Yamada. Wysoka, szczupła , śliczna i pełna życia i uśmiechu dziewczyna, która lubi podjadać w bibliotece. Ich pierwsze spotkanie było wręcz zabawne w swojej prostocie. Teoretycznie nikt cichemu Ichikawie nie dałby nawet promila szansy na rozmowę z kimś takim jak Anna, a co dopiero na nawiązanie bliższej znajomości, ale los chciał inaczej. I wraz z rozwojem fabuły i ich relacji, w której żywiołowa Anna nieraz staje na głowie, żeby Kyotaro cokolwiek z siebie wydusił - oglądało się to coraz lepiej, a teraz wraz z końcem pierwszego sezonu jestem zdania, że jest to jeden z lepiej rozpisanych romansów jakie ostatnio widziałem - 8/10. W styczniu 2024 ciąg dalszy.

zabawne, przyjemne w odbiorze