High Score Girl 2

“High Score Girl” to było dla mnie wielkie zaskoczenie, animacja początkowo odrzucała a sam pomysł na wydawała się tanim fan serwisem, który ma przekonać do siebie a sam romans będzie co najwyżej tani i “typowy” okazało się zupełnie inaczej, fan serwis starych gier nadał klimatu dając serii dodatkowy motor napędowy, a sam wątek romantyczny okazał się bardzo ciekawy a co najważniejsze, miał głębie. Do tego też, postęp czasu, anime prezentuje wycinek czasu od 1991 do 1995, co postępowało bardzo dobrze, nie było uczucia nagłych skoków. Drugi sezon trzyma poziom, choć wątek zszedł na trójkąt romantyczny, to jak nie lubię tego typu wątków, był on dobrze zrobiony. Toczy się też wątek gier, a w zasadzi pojedynków, mniej było samego opisu tytułów. Nie mniej, można się czepiać, że wątki w trakcie drugiego sezonu, szły dość przewidywalnie, choć czekałem [spoiler]aż w końcu Yaguchi pokona Oono, był tak blisko… nie udało mu się.[/spoiler] Nie mniej, ostatni odcinek, tak naładowany, że aż mnie wbił w fotel. Był naprawdę dobrze zrobiony! Wielu pisało, żeby obejrzeć ten sezon pod samo zakończenie. Dawno nie widziałem nowego szkolnego romansu, który by miał tak dobrze zrobione [spoiler]smutne zakończenie. Zrobione po mistrzowsku. Reszty możemy się tylko domyślać, bo seria nam dalszej historii nie daje… [/spoiler] Pierwszy jak i drugi sezon należy raczej traktować jako całość, jedną historię. Seria wynagradza danie jej szansy, szczególnie, jeśli też się grało w te pikselowe stare gry, czy to u kolegi co miał starą konsolę, czy też nie raz na wycieczkach szkolnych gdzie można było pograć za 1 zł. Postacie trzymają się tego kim byli, dobrze, że mniejszy wkład miała ta dziwna molestatorka. Do projektu postaci można się przyzwyczaić, a animacja 3D jest zrobiona naprawdę dobrze. Muzyka udana. Historia ciekawa, choć nie zaskakująca. Warto obejrzeć całą serie, bo dziś trudno o fajny szkolny romans. 9/10 za ten finał i ogólnie za całą historie. Poprzedniemu sezonowi dałem 8/10 głównie, za ten dość słaby start.