Ito Junji: Collection

Z ekscytacją na tą ekranizację czekałam od momentu, gdy usłyszałam, że zbiór historii Junji’ego Ito ma mieć własne anime. Oczekiwałam od tego czegoś naprawdę wielkiego. A co dostałam? Przekonajmy się teraz. Na wstępie mogę zaznaczyć, że nie znam KAŻDEJ historii, która została wzięta pod dłonie animatorów, więc nie wypowiem się tutaj w taki sposób. Jednak w odniesieniu do komiksów, które miałam przyjemność czytać uważam, że zostały w sumie nawet dobrze oddane- wątpliwości mam jeśli już, to do Souichi’ego. Manga jest tam nie tyle osobnymi opowieściami, ale jednak nieco mocniej złożoną historią, a tutaj przedstawili pewne etapy dopiero od któryś fragmentów, co mi się nie za bardzo podobało. Odpłacili mi to za to niezepsuciem kreski. Jest ona znakiem Ito, pomaga jeszcze bardziej przerazić się bestiami, które tworzy, więc ucieszyło mnie, że zostawili ją w spokoju. To, jak jednak poddano ją ruchowi… nie było tragedii, z wyjątkiem ósmego odcinka. Albo to ja, albo animacja była w nim dosyć podupadająca. Tak, czyś jak, szału w tym polu nie było. Uważam, że gdyby zadbali też o nieco bardziej gwałtowne, ruchome scenki, niżeli sztywne kadry, to wyszłoby to ciekawiej. Sądzę, że stosowanie wyblakłych palet także nie wyszło do końca na dobre, choć rozumiem zamiar. Muzyka? Ujdzie… jednak opening jest zupełnie niedopasowany do nastroju. Mnie osobiście nie podoba się taki zabieg. Intro w pewien sposób przekazuje nastrój serii, tak uważam (np. Soul Eater, czy Free!). Coś poważniejszego, wolnego i ponurego lepiej by zadziałało. Co do ,,bycia horrorem”, sama sądzę, że Junji Ito ma zamiar nie tyle, co przestraszyć, a raczej obrzydzić, zszokować i pokazać te swoje powykręcane, zmyślne potwory, które tak uwielbia rysować. Dziwak ponad miarę, ale dlatego uważam, że jest prace są warte uwagi. Na sam koniec- to nie jest moim zdaniem aż tak złe, jak słyszałam od innych, a przynajmniej ja tak tego nie odebrałam. Fantastyczne to jednak również nie było. Chyba wszystko to najlepiej podsumują słowa tak proste, jak wypluwane gwoździe: może być. Jak jest Junji Ito, to zwykle jest ciekawiej, niż powinno.

[spoiler]Ciekawostka: w odcinku z cyrkiem, gdy trójosobowa grupa zabiła się podczas przechodzenia przez linę, a klauni mieli wciągnąć ich ciała, zauważyłam, że na ekranie zamiast białych ubrań wciągali osobę ubraną w strój innego klauna, który zginął przed nimi. Błąd tak banalny, że już nawet nie śmieszny.[/spoiler]