Momokuri

Czekałem długo na tłumaczenie i w końcu postanowiłem jednak obejrzeć po angielsku. To anime to definicja słodkości. Jest to sympatyczny romansik który faktycznie postępuje, nie jest tak, że się zaczyna w środku i potem już nic z tego nie ma. Bohaterowie są skryci, ale tu szczytem romansu nie jest tylko “czy będziesz ze mną chodzić”, co na plus, bo coraz częściej jedyne serie gdzie można zobaczyć pocałunki, choćby w policzek, trzymanie się za ręce czy wyznania “kocham cie”, można powoli obserwować tylko w haremach-ecchi. Te sceny są zrobione tu naprawdę uroczo i można od tego dostać cukrzycy… Po tej serii nie należy się spodziewać wielkiego dramatu, czy jakiś super ambitnych przemyśleń, to jest prosta aczkolwiek bardzo ładnie sklejona historia. Jest początek środek i zakończenie. Nie rzyga się tęczą, ta urokliwość jest tak dobrze wpisana, że mimo iż towarzyszy nam cały czas to wciąż się ogląda przyjemnie. Żarty dawały rade, nie jest to może śmiech bez przerwy, ale uśmiech towarzyszył mi cały czas. Postacie są słodkie, a już szczególnie dwójka głównych bohaterów. Momo ma wszystkie cechy które czynią go słodkim, jest niski, ma sympatyczną twarz, często się uśmiecha i jest wstydliwy. Ma kompleks z tego powodu co jest dość popularnym zabiegiem u tego typu bohaterów, niejednokrotnie nawet dziewczyny nazywają go uroczym. Yuki również jest niska, urocza i wstydliwa ale jest też nawiedzona, zbiera jego [spoiler]słomki od napojów i Bóg wie jakie jeszcze śmieci, robi mu zdjęcia z ukrycia,[/spoiler] chce o nim wiedzieć wszystko i jest przez to stalkerem ale o dziwo nie jest przez to odpychająca, autorzy nie przeginają i od początku utrzymują podobną narracje jej chęci “słodkich chwil z Momo”, z czasem się to trochę wytraca ale było to zrozumiałe. Pozostałe postacie mają swoją rolę i się jej trzymają, proste osobowości które szybko daje się zrozumieć i poznać, co prawda, brakuje większego wkładu tych postaci, mają oni wieczny status quo, nic się nie zmienia. W prawdzie przyjaciółka Yuki, Norika ma swój wkład będąc postacią która stara się nakierować bohaterkę aby właściwie postępowała, a Rio, przyjaciółka Momo, była nawet przemyślana [spoiler]wysoka chłopczyca która lubi wszystko co słodkie i musi chronić uśmiech Momo. Miała wiele cech rywalki choć, mało było tej rywalizacji. Nikt nie dowiedział się o jej uczuciach, chyba nawet ona sama. Szkoda, że ten wątek tak jałowo poszedł, zawsze mi żal tych “zakochanych nr.2”. Wątek zanikał, choć postać pozostała z takim samym wkładem.[/spoiler] Reszta, to już w zasadzie przyjaciele Momo. I szkoda, że nie pofatygowano się, aby nadać im jakieś wątki które faktycznie postępują. Muzyka świetnie oddaje to co się dzieje, nadaje klimatu sceną i szybko się ją zauważa, jest sympatyczna, podobnie z openiengiem i endigiem które też pasowały klimatem. Kreska jest śliczna i urocza. Ciepłe kolory i bardzo miłe kadry które były pozbawione błędów czy roboty po najniższej linii oporu. Ogólnie, jest to jeden z najsłodszych jeśli nie najsłodszy romans jaki oglądałem myślę, że ta seria zasługuje na 8/10, wprawdzie brakuje tu kilku rozwiązań fabularnych ale pewnie tradycyjnie w mandze lepiej to oddają.