Ryuugajou Nanana no Maizoukin

Pamiętam jak wychodziło, przeczytawszy wtedy opis stwierdziłem, że sobie to odpuszczę i dobrze zrobiłem, bo seria była dla mnie stratą czasu.

Początek opowiada o tym, jak główny bohater Yama Juugo przeprowadza się na pewną sztucznie stworzoną wyspę, by zacząć tam nowe życie w tanim pokoju z duchem dziewczyny tam zamordowanej… O dziwo (jak to zwykle w komediowym anime bywa) duch jest przyjaźnie nastawiony i nawet jej się podoba ta sytuacja, bo może oglądać telewizję, grać na kompie i jeść pudding kupowany jej przez Juugo, ile dusza zapragnie. Owym duchem jest tytułowa Nanana, która gdy jeszcze była żywa wraz z szóstką innych uczniów, kilkanaście lat temu sfinansowali od zera budowę wyspy, na której dzieje akcja, a zrobili to sprzedając artefakty, które hobbistycznie zbierali z różnorakich ruin. Główny bohater obiecuje dziewczynie, że znajdzie jej mordercę i tak oto mamy główną os fabuły….

A przynajmniej tak chciałbym napisać, bo rzeczywistość jest zupełnie inna (Niestety żyjemy w świecie 3D, w którym zawsze coś się spitoli, uświadomcie to sobie!). Główna oś fabularna zostaje rzucona w kąt i pokrywa się pajęczynami, bo uwaga zostaje głównie skupiona na poszukiwaniu artefaktów ze Zbioru Nanana. Pojawia się kilkanaście postaci, z którymi nie mamy możliwości zapoznać się całkowicie. Na niektórych akcja skupia się bardziej, a niektórych mniej, ale ZAWSZE nie poznamy postaci do końca, a przynajmniej ich powodów. O głównym bohaterze dowiadujemy się, że nie godził na idealogię ojca i opuścił rodzinne domostwo, by mimo wszystko dalej żyć na jego rachunek. Przez pierwszy moment mamy wrażenie, że Yama-kun to zwykły dorastający chłopak, który niezwykle lubi kobiece wypukłości, nawet jest gotów w imię dotknięcia bimbałków dać sobie złamać rękę. Na szczęście okazuje się, że chłopakowi nie tylko to w głowie i wychodzi nawet na sensownego głównego bohatera, choć są totalnie z kosmosu akcje, których za nic nie możemy zrozumieć. Mamy jeszcze lolitkę Tensai Ikkyuu, która obwołuje siebie najbłyskotliwszym detektywem świata i rozwiązuje wszelkie zagadki ot tak. Oprócz tego co napisałem, to niewiemy o niej w sumie nic. Nasza małą pani detektyw ma asysytenta, chłopaka przebranego za pokojówkę, który NIC NIE WNOSI DO I TAK JUŻ SZCZĄTKOWEJ FABUŁY i jakby go zabrakło, to płakałyby tylko i wyłącznie fanki trapów o specyficznym guście. Mamy jeszcze przewodniczącego klubu poszukiwaczy przygód, który nagle staje się psychopatycznym chłopaczkiem o kolosalnej nadwyżce ego pragnącego przejąć władzę nad światem, by w niedługim czasie później wrócić do normy. Mamy przyjaciółkę z dzieciństwa głównego bohatera, która zdecydowanie zasługiwała na więcej antenowego. Mamy jeszcze tak zwanego czarnego charaktera, który spuściwszy łomot naszym bohaterom w finalnym odcinku, zostaje nagle przekonany, by dał im spokój… Tak jak opisuję, tak to się miało w anime. Nudne, bez wyrazu, kompletna strata czasu.

Strona muzyczna tego anime też nie była najwyższych lotów. Opening i ending były tak nudne, że od razu się je przewijało. Muzyka, która przewijała się podczas wydarzeń w anime, czy to podniosłych, czy to komediowych, była niewidzialna i niesłyszalna. Człowiek się w ogóle zastanawiał po skończeniu odcinka, czy tam nawet dwóch czy trzech, czy w ogóle ona była.

Oprawa graficzna to jest chyba jedyna rzecz, która się twórcom udała, bo była ładna, schludna, tła były ładnie przerobione do anime. Co prawda był zauważalny spadek, jak działy się jakieś podniosłe momenty, ale można było je już wybaczyć.

Podsumowanie Ryuugajou Nanana no Maizoukin.
Jak już stwierdziłem na początku, była to strata czasu. Wraz z oglądaniem kolejnych odcinków narastała we mnie frustracja, że tak fajny pomysł został, tak zmarnowany. Żaden z ważniejszych wątków w anime nie został zakończony, zostało jeszcze wiele do wytłumaczenia, a anime tak po prostu się urwało. Po prostu ot tak. Postacie też się w żaden sposób nie rozwinęły, niektórym odmówiono dłuższego czasu antenowego, a niektóre nawet nie pokazały, że warto było im dać ten czas antenowy. Kiepska reklama Light Novel. Mimo to anime oglądało się zadziwiająco wartko i dlatego też podniosłem jego ocenę o 1. Ostatecznie dałem anime 5/10, bo na więcej nie zasługuje.