Sk8 the Infinity

Seria od twórców Banana fish (które bardzo lubię) oraz Free! (którego nie widziałem ale wielu wychwala), więc można się było spodziewać czegoś naprawdę dobrego. Czy seria podołała wyzwaniu? Do 7 odcinka raczej tak, później zacząłem zauważać problemy i nierówność w wielu aspektach tej serii. Na pewno można sie zakochać w animacji i kolorach, coś świetnego, twórcy nawet na chwile nie próbują tu tanich sztuczek, jazda na desce jest animowana cudnie, tło jest piękne i zawsze jest! Kolory dobrane świetnie. Zarys świata świetny, poznajemy Rekiego i Lange, i świetnie się to ogląda. Seria jednak zaczyna leżeć na pewnym bardzo ważnym aspekcie, do których przyzwyczaiły sportówki i które wręcz uważam, za wymagane w tego typu seriach, a wiec, postęp nauki danego sportu, balans między porażkami i zwycięstwami… [spoiler]Reki bowiem przegrywa wszystko, wiecznie stawia się go jako największego gamonia na desce, co już po pewnym czasie było wręcz irytujące, a na koniec, zamiast coś z tym zrobić, MC stwierdza, że lubi jeździć i wiszą mu przegrane… Langa z kolei wygrywa wszystko, jedyny raz jak mógł przegrać, chamsko zakończono. Brakuje tego aspektu sportówek, walki z przeciwnościami by osiągnąć cel. Langa uczy się jeździć w momencie, niby to dlatego, bo jeździł kiedyś na snowbordzie.. ale mimo wszystko, od razu stał się typem klasy pro-mega-S, mimo, że inni tam jeździli całe życie. [/spoiler] Drugim aspektem który mi nie podszedł to to co robili z bohaterami, nie licząc zerowej przemiany bohaterów pobocznych, Reki po pewnym czasie staje się [spoiler]wiecznie rozbeczanym nieudacznikiem, wiecznie porównujący się z Langą, który to nic nie umie, nic nie potrafi i nic mu nie wychodzi. Z Langi to zaczeli robić Garego Stu, który czego nie dotknie to złoto, a to w szkole go wielbią, a to w desce… czuć tu trochę tego Ash’a z “Banana fisz”, co też irytowało, jak starano się go uwspanialnić. I jak Reki przedostaje się w końcu użalać, i coś sobą pokazał na końcu (choć i tak przegrał) to Langa do końca był ideałem. [/spoiler] Trzecim problemem był brak emocji przy wyścigach, przewidywalne do bólu. Nawet na końcu. Naprawdę dobrze oglądało mi się przedostatni wyścig. To są moje główne problemy z tą serią. A są to dość ważne aspekty tej produkcji. Co do innych bohaterów to byli, anime nie szczególnie się na nich skupia, zresztą, nie było na to zbyt dużo czasu, co skutkowało paroma scenami na końcu jak to niby Miya ma szanse odbudować przyjaźń a Shadow mimo ciekawej podwójnej osobowości grał główne skrzypce tylko przez chwile, cheery i Joe to prawie jedna postać, a Adam to dość mocno przerysowany antagonista z .[spoiler]przemianą na końcu, bo Langa mu coś powiedział.[/spoiler]. Anime jest pięknie narysowane, ale ma sporo bolączek scenariuszowych, pod względem gatunku “sportówka” to anime wręcz leży, charaktery postaci wydają się być głównie jako spełnienie kolejnych punktów w fabule a nie ich rozwijanie. Mi się anime podobało, choć miało swoje problemy, które psuły mi odbiór tej serii. Animacja mega, muzyka całkiem spoko, choć później jak odcinki się kończyły dość smutno a tu wyskakiwały palmy.. no trochę zabijało powagę. 6/10. Gdzieś czytałem, że to typowe anime dla dziewczyn (stąd brak postaci damskich, które faktycznie by miały sens) a jazda na desce to tylko pretekst mimo, że stara się być głównym wątkiem, i coś w tym jest.