Tate no Yuusha no Nariagari

O, tego nie opisałem! Wszyscy się rozpisali na temat genialności serii więc może dam trochę więcej o wadach bo o serii powiedziano wystarczająco wiele. Na wstępie powiem, że jest to świetne anime o tym, jak mimo wielkich trudów bohater pokonuje wielkie problemy, kształtuje swój światopogląd a także, że kłamstwo może bardzo łatwo kogoś zniszczyć a nawet wytknięcie tegoż mało daje. nie było kolejnego haremu, nie było kolejnego OP, nie była to ścieżka przez łąkę gdzie największym problemem dla MC jest jego strach i nie okazuje, się, że teraz ten ledwie radzący sobie w społeczeństwie typ nagle tu staje się mega… Już pierwszy odcinek zachwyca! Choć nie powiem, było mi trochę szkoda, że główny bohater nie stał się bardziej zepsuty, wtedy wyciąganie głównego bohatera z nihilizmu przez Raphtalie byłaby jeszcze lepsza. Ale to szczegół. Fabuła prezentuje się bardzo dobrze, jest napięcie, jest akcja, i ogląda się to świetnie. I jak można zrozumieć filozofie jaką bohaterowie obrali tak czasem wydają się niekonsekwentne, [spoiler]tak jak w przypadku, Naofumiego który mówi Raphtali by raczej nie zabijała typa który torturował dla zabawy ją i innych, czy też jak nagle wnosi o zmniejszenie kary dla osób przez które wiele wycierpiał. Wyglądały mocno niekonsekwentnie, takie na siłę pokazywanie jaki MC jest super dobry. Choć jak się dowiedziałem, to były przeróbki autorów anime! Szkoda, że w “Arifureta Shokugyou de Sekai Saikyou” dało się to zrobić ostro i mimo, że to anime mało mi się podobało, to ten aspekt bardzo doceniłem.[/spoiler] Nie licząc, naprawdę udanego MC jego charakteru, postępu i filozofii, a także designu to mamy Raphtalie, świetna postać pod wieloma względami, która była najpierw ostatnią osobą dzięki której Naofumi nie zwariował. Twarda, waleczna i dobra, z ciekawym backstory od razu można ją bardzo polubić. Gdzieś czytałem czepialstwo, że jest taka trochę zbyt idealna, ale w tej serii robi za światełko w tunelu. Jest też filo, fajna bohaterka, na początku wydawała się troszku na siłę ale z czasem stała się nieodzowną częścią i ciężko sobie wyobrazić by historia była bez niej. Warto też wspomnieć o Melty, świetnie uzupełniła kwartet, wielka szkoda, że nie jest w zespole.. choć może potem. Co do reszty. Jedna z najlepszych najgorszych antagonistek ruda szmata.. każdy będzie wiedział. No i Motoyasu, inteligentny jak słoma, łatwowierny i sceptyczny jak płaskoziemcy, oczywiście [spoiler]lolicon[/spoiler]… trochę mnie wkurzało jak głupi potrafił być, tak samo z dwójką pozostałych bohaterów, których niby kreowano no coś pomiędzy Naofumim a Motoyasu, a praktycznie cały czas udowadniali, że są równie przydatni co Motoyasu i tylko główny bohater jest zbawcą, nie licząc kilku momentów fabularnych. Walki wyglądają świetnie, szczególnie, że wzmacnia je wyklętność i beznadziejna sytuacja głównego bohatera. Muzyka była niesamowita! Animacja złoto! Wkurza mnie jedynie, że autorzy postanowili poprzerabiać parę rzeczy, ale mam nadzieje, że za przykładem ciepło przyjętego “Arifureta Shokugyou de Sekai Saikyou” już tego nie zrobią. Seria zdobyła naprawdę wielkie uznanie, w tym moje, nie przypominam sobie by do jakiegoś anime z buta zareklamowano na… dwa kolejne sezony! 9/10