Witch Craft Works

Na miejscu Tamiyamy, gdybym poznał taką zimną laskę 180cm, która by mnie nazwała [spoiler]księżniczką i chciała chronić[/spoiler] to chyba bym uciekł XD. Historia wbrew pozorom prezentuje się całkiem dobrze, choć jak przystało na REKLAMĘ MANGI pod koniec bardzo przyspieszone, niczym streszczenie. Może świat nie jest jakoś super wyszukany ale z tych typowych zagrań autor stworzył coś fajnego i ogląda się całkiem przyjemnie. Najbardziej podobało mi się to, że mimo różnorodności wątków, wszystko daje spójną całość. Niestety tak jak już wspomniałem, anime to cierpi na chorobę zwaną “reklama mangi, jak chcesz więcej i bardziej szczegółowo, to kupuj”. Historia nie jest skomplikowana, ale nie jest też do bólu liniowa. Walki potrafiły być zbyt szybkie, ograniczając się do paru ciosów, wiele potrafi skończyć się po paru sekundach. Co do żartów, przez większość czasu się uśmiechałem, bohaterowie nie rzucali żartami z rękawa jak nawiedzeni i nie cierpi na tym narracja. Niektóre to potrafiły rozwalić system pięknie, jak ten z “tym białym”. Co do bohaterów, wśród tytułowej dwójki zastosowano całkiem udany gender blender. Oboje są bardzo przyjemnymi postaciami, szczególnie podobało mi się to, że Tamiyama choć początkowo wygląda na bohatera który jest ostatnim frajerem-odludkiem, to w rzeczywistości szybko się okazuje, że to tylko pozory i mimo 24/7 ochrony Kagarii, nadopiekuńczości wręcz matkowania, to nie chce się chować bez przerwy za jej plecami i nie wyręcza się nią, wręcz przeciwnie i nie jest też tak, że bez przerwy ona go ratuje, jest też takim [spoiler]nieoszlifowanym diamentem w którym drzemie wielka potęga, to głównie wokół tego się wszystko kręci.[/spoiler] Jest dobrą postacią, która stara się spokojnie żyć, bardzo empatyczny, woli poświęcić siebie ni jeżeli ktoś to musiał zrobić dla niego. Można go łatwo polubić. Kagarii nie była typowa, wprawdzie jest perfekcyjna ale o dziwo nie jest Mary Sue, gdyż jej zdolności mają swoje podłoże a nie samo “mam bo mam”, przez co lepiej się oglądało jej poczynania, ma też swój kryptonit/słaby punkt. Jej ekspresja jest zimna, emocji praktycznie nie pokazuje, to widać, że w relacjach z Honoc’kim stara się być miła i pomocna, chce by ją polubił, ale bardzo często przesadza. Jej charakter pasuje do wyglądu, prawdziwe groźne spojrzenie i postura, silna fizycznie i z charakteru, jest bardzo wysoka, przerasta Tamiyame o pół głowy, wszystkie jej cechy wyglądu pasują do siły jaką prezentuje, nie jest to chudy kurdupel która jakimś cudem kosi wszystko wokół. W sumie, od jej matki idzie wyczuć podobną zajebistość na kilometr. Ich relacja jest prosta do rozgryzienia i jest zrobiona w dobry sposób. Inni bohaterowie zostali napisani dobrze. kiedy mamy do czynienia z kilkoma postaciami naraz, to zazwyczaj są łączeni w grupy, przez co łatwiej ich zapamiętać, to najlepsze rozwiązanie przy takiej ilości postaci. Rodzina Takamiy, jest w całości (no brakuje ojca, ale przynajmniej tylko jego) mają swoją role i nie są tylko dlatego, aby nikt nie zarzucił iż główny bohater wziął się znikąd, jego siostra jak i matka są i co najważniejsze mają swoją role w fabule, są na swój sposób rąbnięte. Siostra najczęściej rozwalała system, szczególnie w OVA. I choć postacie są zrobione w prosty sposób, to nie przeszkadza to szczególnie. Muzyka otwarcia i ending były bardzo udane. Kreska przez większość czasu jest standardowa, ale nie ma w niej brzydkich animacji na szybko, za to nieraz scenerie i gra świateł, szczególnie podczas magi, są na bardzo wysokim poziomie. Szkoda tylko, że to anime cierpi na bycie reklamą, oglądając ostatni odcinek można to odczuć szczególnie. Jest to bardzo udane, średnie anime, może jakby nie była to reklama z tak przyspieszonymi wątkami było by lepiej 7/10.